Authentieke stem

Stem van de natuur

In het onderstaande verhaal hoop ik iets met de lezer te delen over datgene wat ik de authentieke stem wil noemen.

Voor mij heeft een authentieke stem een relatie met de natuur, met natuurlijke geluiden en natuurlijke landschappen.

Maar ook met cultuur, en dan denk ik aan de oude glas-in-lood ramen van beroemde kathedralen.

Daar waar kleur en licht samenkomen én natuurlijk ook vorm.

Vele stemmen hebben het licht gevonden. Vele zangers hebben met frasering en dictie en mooi vakmanschap de muziek laten vertellen en spreken.

Maar het element voelen, diep voelen, is vaak op de achtergrond verdwenen.

Soms schrikken mensen zelfs van die diepte omdat het ze brengt bij gebieden die ze als "donker' ervaren.

Maar zoals je in de schilderijen van Rembrandt ziet: Het donker hoort bij het licht.

In de diepte van de aarde zijn alle planten en bomen geworteld. Daar ontstaat zelfs nieuw leven, nieuwe inspiratie.

In het donker van jezelf voelen en kijken en tot acceptatie komen is een lange weg.

Je moet vele vaststaande patronen en gedachten die je hebt mee gekregen van je ouders, familie, cultuur, relativeren.

Vele kunstenaars hebben hun kiezelsteentjes achter gelaten en daarmee sporen uitgezet die je kunnen helpen.

Mocht je dit allemaal te plechtig en te algemeen vinden dan kun je ook de kiezelsteentjes van mijn levenservaringen een stukje volgen:

Cultuur

Ik was ook diep geraakt door de mooie oude gebouwen in de stadjes rondom onze woonplaats, zoals Brouwershaven en Zierikzee.

Daar sprak de stem van de 17e eeuw doorheen.

Nog steeds klopt mijn hart sneller als ik iets met de 17e eeuw mag 'doen' in muziek of theater.

De muziek en de zang reisden altijd mee. We hebben heel wat gezongen terwijl we met vele handen worteltjes wiedden of bij de koffie zaten te pauzeren.

Liedjes van over de hele wereld reisden langs via stagères.

Maar ik ging ook naar mooie liederenavonden. En de klassieke componisten bleven me toefluisteren.

Na de zeer plotselinge dood van mijn broer boven mij ( 25 jaar oud) werd het leven opeens totaal anders.

Ik ging dingen zien en voelen die anderen niet zagen en voelden. Dat had ik eigenlijk al langer, maar ik begon het te accepteren.

Dat proces ging heel moeizaam en leidde tot een (tijdelijke) breuk met mijn familie en partner.

In de grootste eenzaamheid van het leven, eerst echt ziek en daarna zonder duidelijk werk en écht diploma,

maar met héel veel vaardigheden en bijzondere ervaringen, ging ik eventjes helemaal ten onder.

Dat was een afschuwelijke periode in mijn leven, maar wel belangrijk.

Ik werd geholpen door Nannie Veerman Croiset, de dochter van Gerard Croiset.

Toen ik er uit kwam wist ik de weg. Ik wist nu wat mijn diepste angsten waren en hoe ze me in de greep konden houden!.

Ik kon ze nu aan! En Nannie had maar een paar woorden nodig om me duidelijk te maken dat ik met mijn gaven iets moest gaan doen.

Niet hetzelfde als wat zij deed. Ik was geen genezer. Ik ben een Spreker. En Sprekers brengen in een aloude traditie op vele wijzen diepe waarheden.

Waarheden die je niet kunt bedenken, maar die door je heen stromen zoals water stroomt. Soms via een lied, soms via een beeld, soms via een verhaal.

Daarna zong ik jiddische liederen die me op een belangrijk spoor brachten. Samen met een aantal musici mochten we vele harten van mensen raken met deze prachtige muziek.

Maar ik voelde me in de band/groep niet helemaal gelukkig. Ik zocht de echte diepte en sommigen vonden dat te heftig en te spannend. Niet erg..maar wel een reden om uit elkaar te gaan.

Iets later volgde ik lessen in klassieke zang en mocht ik héel langzaam stap voor stap aan iets bouwen dat ik nu mijn authentieke stem noem.

Ik heb veel als koorzanger in koren gezongen, maar ook steeds meer als soliste in diverse ensembles.

Sommige liederen zijn helemaal bij me gaan horen. Ze zijn deel van mijn leven geworden. Gretchen am Spinnrade van Schubert, maar bijvoorbeeld ook 'Le spectre de la rose...van Berlioz

Inmiddels zing ik, naast klassiek en Jiddish ook Sefardisch en popfolk (Bob Dylan/Joan Baez)

Ik had en heb ieder jaar een kruidentuin met bloemen. Ik maak zelf thee. maar het is meer dan zaaien, oogsten, drinken.

Voor mij is tuinieren verbinding maken en diep voelen. Geen meters maken of grote productie.

Wel maak ik van mijn kruiden met veel plezier heerlijke kruidenmengsels voor mezelf en andern.

Voor mij is de stem net zo sterk verbonden met natuur als met cultuur.

Het is een stem die als een bergbeekje zijn weg heeft gezocht, tegen veel cynisme of weerstand van allerlei aard in.

Steeds weer de vrijheid zoekend. Het krijgt allemaal vorm, maar niet vanuit de vorm. Eerst is er het leven, dáarna de vorm.